In een samenwerking tussen de Koninklijke Verzamelingen, het Huygens Instituut en Oxford’s Early Modern Letters Online zijn meer dan 4.000 brieven van en aan Anna van Hannover gedigitaliseerd en online raadpleegbaar gemaakt.

Op 29 september zal dat feestelijk worden gevierd met een symposium op Kasteel Duivenvoorde dat geheel aan Anna, haar brieven en haar muzikaliteit zal zijn gewijd. Kasteel Duivenvoorde, dat via de familie Van Wassenaer veel banden had met de familie Van Oranje-Nassau, biedt op die dag de laatste mogelijkheid om de tentoonstelling Franje en Oranje te bezoeken.

La Sfera Armoniosa presenteert op dit symposium countertenor Arturo den Hartog en klavecinist Siebe Henstra. Zij brengen een kort programma over het concert dat de beroemde soprano castrato Farinelli gaf samen met Anna van Hannover als klavecinist.

Anna van Hannover

Anna werd geboren in het Duitse zomerpaleis Herrenhausen, in Hannover, als eerste dochter van George van Brunswijk-Lüneburg (1683–1760) die George II van Groot-Brittannië en Ierland werd, en Caroline van Brandenburg-Ansbach (1683–1737). Toen haar grootvader George Louis van Brunswijk-Lüneburg (1660–1727) koningin Anna opvolgde op de Britse troon in 1714 als George I, verhuisden Anna en haar familie naar Kensington Palace in Londen. Ondanks familiale onenigheid speelden vader en grootvader beide een sleutelrol in de onderhandelingen met het Nederlandse Huis van Oranje, wat resulteerde in het huwelijk van Anna met Willem IV van Oranje-Nassau (1711–1751) op 25 maart 1734.

Van jongs af aan was Anna een liefhebber van muziek: ze speelde klavecimbel, zong volgens tijdgenoten prachtig. Voor Georg Friedrich Händel waren dit twee redenen om haar ‘de bloem der prinsessen’ te noemen. In 1734 begeleidde ze de beroemde castraat Farinelli bij twee liederen van de componist. Anna nodigde ook veelgevraagde Europese componisten uit naar Den Haag om te componeren en op te treden.

Aan het hof van George I ontwikkelde Anna zich tot een politiek geëngageerd individu. Haar grootvader zorgde ervoor dat ze naast politieke geschiedenis, aardrijkskunde, een aantal talen en de gebruikelijke etiquette ook goed opgeleid was in de kunst van het regeren. Toen ze eenmaal in de Republiek was gevestigd, bleef ze zich met de politiek bezighouden: tijdens het stadhouderschap van Willem IV nam ze geregeld deel aan zijn bijeenkomsten, correspondeerde ze dikwijls met zijn naaste adviseurs en bouwde ze een groot netwerk op van Nederlandse regenten en internationale politici.

Dit netwerk kwam goed van pas toen Anna bij het overlijden van haar man in oktober 1751 werd uitgeroepen tot ‘Gouvernante en Vooghdesse’ van hun minderjarige zoon Willem V (1748–1806). In deze nieuwe rol handhaafde Anna haar actieve positie in het Nederlandse politieke leven. Anna’s betrokkenheid bij de politiek komt tot uiting in haar correspondentie, waaronder veel brieven van lokale, nationale en internationale staatslieden. Daarnaast zijn er veel brieven van haar man en naaste familieleden bewaard gebleven.